Әни – җир йөзендәге иң кадерле, иң матур сүз. Ул һәр телдә дә бердәй әһәмиятле һәм аһәңле яңгырый. Галәмгә җан өргән, җиргә тормыш бүләк иткән, төн йокыларын калдырып һәммәбезне багып үстергән, соңгы телем икмәген дә балаларына бирергә тырышучы, үзе туңганда да газиз нарасые – йөрәк парәсен җылыта алучы әниләребез – алиһәләргә тиң затлар ул. Авыр сугыш елларын-да, аннан соңгы җимереклекләрне тергезүдә, икътисадны үстерүдә һәм бүгенге чорда да көчле ир затлары белән тормыш йөген бертигез тартып баручы гүзәл затлар алар – безнең кадерле әниләребез. Без сезнең алда һәрвакыт, мәңгегә бурычлыбыз. Һәр-беребез әниләребезгә, нәнәй-картинәйләребезгә, киләчәктә әни буласы барлык хатын-кызларга кайгыртучанлык, хөрмәт-ихтирам, мәрхәмәт күрсәтергә тиешбез. Нинди генә бүләкләр дә алар өчен әз булыр кебек. Әниләрне кадерлик һәм олылыйк, тормыш авырлыгыннан, әйләнә-тирәдәгеләрнең ваемсызлыгыннан кәефләре кырылмасын. Бәйрәм уңаеннан барлык гүзәл затларыбызга ныклы сәламәтлек, гаилә иминлеге, җан тынычлыгы, балалар-оныклар сөю куанычы телим.